''Czwartek z plusem''
TAJEMNICA HARMONIJNEGO ROZWOJU CZŁOWIEKA
W czym tkwi tajemnica harmonijnego rozwoju człowieka? Jakie umiejętności w pierwszej kolejności dziecko musi posiąść by uzyskać podstawy do podjęcia nauki w systemie szkolnym?
Po pierwsze musi poznać, poczuć i mieć świadomość własnego ciała. Dziecko jeśli zdobywa świadomość ciała, czuje swoje ciało w przestrzeni może świadomie kierować swoimi ruchami. Czuje siebie w przestrzeni, więc identyfikuje swój ruch ze swoją osobą. Ma wówczas możliwość świadomego zapanowania nad wykonywanymi czynnościami, zdobywa więc umiejętność zaplanowania ruchu i jego kontroli. Identyfikując swoje myśli z czynami rozwija swoją osobowość. Może to nastąpić tylko wtedy, kiedy dobrze czuje ciało, które jest w równowadze, więc wie gdzie znajduje się w przestrzeni i ta przestrzeń jest dla niego bezpiecznym środowiskiem. Jest to podstawa do zdobywania dalszych umiejętności.
Uczenie się, postrzeganie świata, poznawanie go odbywa się pod wpływem odbieranych informacji przez system sensoryczny i sensomotoryczny. Informacje ze świata zewnętrznego poprzez narządy zmysłów docierają do mózgu, dzięki czemu zdobywamy odpowiednią wiedzę. To zmysły decydują o sposobie w jaki odbieramy świat, jakie informacje zapamiętujemy i jaki obraz świata wykształci się w naszym umyśle. Dlatego też dziecko mające świadomość własnego ciała ma możliwość posiąść umiejętność prawidłowego odbioru oraz selekcji docieranych do niego bodźców. Umiejętność ta umożliwia dziecku uporządkowanie docierających do mózgu informacji zmysłowych (sensorycznych) płynących zarówno z otoczenia jak i z swojego organizmu, tak aby mogły być użyte do celowego działania. Współdziałanie to stwarza fundament prawidłowego czucia i przewodzenia bodźców czuciowych, stabilizację napięcia mięśniowego oraz równowagę. Jest to podstawą do uczenia się i nabywania umiejętności szkolnych.
Kiedy dziecko prawidłowo odbiera docierające do niego bodźce jest gotowe do prawidłowego przetwarzania słuchowego jak i wzrokowego. Przetwarzanie słuchowe umożliwia rozpoznawanie, różnicowanie, zapamiętywanie, analizowanie i syntetyzowanie dochodzących do nas dźwięków. Prawidłowe przetwarzanie słuchowe pełni niezwykle ważną funkcję w procesie nabywania umiejętności szkolnych, ponieważ jest podstawą do prawidłowej analizy i syntezy słuchowej, oraz pamięci słuchowej. Z kolei prawidłowe przetwarzanie wzrokowe umożliwia prawidłowe rozpoznawanie bodźców wzrokowych, a także do ich interpretowania przez odniesienie do poprzednich doświadczeń. Odpowiedni poziom rozwoju percepcji wzrokowej umożliwia dziecku naukę czytania, pisania, wykonywanie zadań arytmetycznych oraz rozwijanie innych umiejętności wymaganych od niego w trakcie nauki szkolnej.
Kiedy dziecko posiądzie w/w umiejętność ma możliwość ukształtować swoje normatywne zachowanie, oraz nauczyć się rozpoznawania swoich emocji jaki i panowania nad nimi. Każde dziecko musi znać emocje i wiedzieć jakie towarzyszą podejmowanym działaniom. Powinien umieć o swoich przeżyciach opowiadać. Jest to niezbędne dla równowagi emocjonalnej. Umiejętności te są bazą do kształtowania pozytywnego obrazu siebie, poczucia własnej wartości, oraz motywacji do podejmowania aktywności.
Powyższe umiejętności dziecko powinno posiąść w sposób naturalny. Jedna umiejętność rodzi się z poprzedniej. Każdy człowiek u progu swojego rozwoju w sposób naturalny pierw poznaje swoje ciało i ma jego świadomość. To pozwala mu poczuć swoje ciało w przestrzeni i dopiero wówczas ma możliwość prawidłowego odbioru docieranych do niego bodźców. Kiedy dziecko odbiera bodźce płynące z otoczenia posiądzie także umiejętność przetwarzania słuchowego jak i wzrokowego. Wszystko to doprowadzi młodego człowieka do normatywnego zachowania, ukształtowania się jego emocji oraz prawidłowego rozwoju osobowościowego.
W tym tkwi tajemnica naszego rozwoju. Wszystko następuje po sobie jak ogniwa nierozerwalnego łańcucha. Czasem jest jednak tak, że wyniku niezintegrowania się odruchów pierwotnych dziecko nie ma możliwość posiąść danej umiejętności. Co za tym idzie jedno z ogniw łańcucha rozwojowego nie funkcjonuje prawidłowo, więc dziecko nie posiądzie dalszych umiejętności i mimo, iż tkwi w nim potencjał intelektualny nie może go w pełni wykorzystać. Naszym zadaniem, terapeutów jest wspomóc dziecko w jego drodze rozwojowej i wydobyć z niego to co zostało zablokowane.
Po pierwsze musi poznać, poczuć i mieć świadomość własnego ciała. Dziecko jeśli zdobywa świadomość ciała, czuje swoje ciało w przestrzeni może świadomie kierować swoimi ruchami. Czuje siebie w przestrzeni, więc identyfikuje swój ruch ze swoją osobą. Ma wówczas możliwość świadomego zapanowania nad wykonywanymi czynnościami, zdobywa więc umiejętność zaplanowania ruchu i jego kontroli. Identyfikując swoje myśli z czynami rozwija swoją osobowość. Może to nastąpić tylko wtedy, kiedy dobrze czuje ciało, które jest w równowadze, więc wie gdzie znajduje się w przestrzeni i ta przestrzeń jest dla niego bezpiecznym środowiskiem. Jest to podstawa do zdobywania dalszych umiejętności.
Uczenie się, postrzeganie świata, poznawanie go odbywa się pod wpływem odbieranych informacji przez system sensoryczny i sensomotoryczny. Informacje ze świata zewnętrznego poprzez narządy zmysłów docierają do mózgu, dzięki czemu zdobywamy odpowiednią wiedzę. To zmysły decydują o sposobie w jaki odbieramy świat, jakie informacje zapamiętujemy i jaki obraz świata wykształci się w naszym umyśle. Dlatego też dziecko mające świadomość własnego ciała ma możliwość posiąść umiejętność prawidłowego odbioru oraz selekcji docieranych do niego bodźców. Umiejętność ta umożliwia dziecku uporządkowanie docierających do mózgu informacji zmysłowych (sensorycznych) płynących zarówno z otoczenia jak i z swojego organizmu, tak aby mogły być użyte do celowego działania. Współdziałanie to stwarza fundament prawidłowego czucia i przewodzenia bodźców czuciowych, stabilizację napięcia mięśniowego oraz równowagę. Jest to podstawą do uczenia się i nabywania umiejętności szkolnych.
Kiedy dziecko prawidłowo odbiera docierające do niego bodźce jest gotowe do prawidłowego przetwarzania słuchowego jak i wzrokowego. Przetwarzanie słuchowe umożliwia rozpoznawanie, różnicowanie, zapamiętywanie, analizowanie i syntetyzowanie dochodzących do nas dźwięków. Prawidłowe przetwarzanie słuchowe pełni niezwykle ważną funkcję w procesie nabywania umiejętności szkolnych, ponieważ jest podstawą do prawidłowej analizy i syntezy słuchowej, oraz pamięci słuchowej. Z kolei prawidłowe przetwarzanie wzrokowe umożliwia prawidłowe rozpoznawanie bodźców wzrokowych, a także do ich interpretowania przez odniesienie do poprzednich doświadczeń. Odpowiedni poziom rozwoju percepcji wzrokowej umożliwia dziecku naukę czytania, pisania, wykonywanie zadań arytmetycznych oraz rozwijanie innych umiejętności wymaganych od niego w trakcie nauki szkolnej.
Kiedy dziecko posiądzie w/w umiejętność ma możliwość ukształtować swoje normatywne zachowanie, oraz nauczyć się rozpoznawania swoich emocji jaki i panowania nad nimi. Każde dziecko musi znać emocje i wiedzieć jakie towarzyszą podejmowanym działaniom. Powinien umieć o swoich przeżyciach opowiadać. Jest to niezbędne dla równowagi emocjonalnej. Umiejętności te są bazą do kształtowania pozytywnego obrazu siebie, poczucia własnej wartości, oraz motywacji do podejmowania aktywności.
Powyższe umiejętności dziecko powinno posiąść w sposób naturalny. Jedna umiejętność rodzi się z poprzedniej. Każdy człowiek u progu swojego rozwoju w sposób naturalny pierw poznaje swoje ciało i ma jego świadomość. To pozwala mu poczuć swoje ciało w przestrzeni i dopiero wówczas ma możliwość prawidłowego odbioru docieranych do niego bodźców. Kiedy dziecko odbiera bodźce płynące z otoczenia posiądzie także umiejętność przetwarzania słuchowego jak i wzrokowego. Wszystko to doprowadzi młodego człowieka do normatywnego zachowania, ukształtowania się jego emocji oraz prawidłowego rozwoju osobowościowego.
W tym tkwi tajemnica naszego rozwoju. Wszystko następuje po sobie jak ogniwa nierozerwalnego łańcucha. Czasem jest jednak tak, że wyniku niezintegrowania się odruchów pierwotnych dziecko nie ma możliwość posiąść danej umiejętności. Co za tym idzie jedno z ogniw łańcucha rozwojowego nie funkcjonuje prawidłowo, więc dziecko nie posiądzie dalszych umiejętności i mimo, iż tkwi w nim potencjał intelektualny nie może go w pełni wykorzystać. Naszym zadaniem, terapeutów jest wspomóc dziecko w jego drodze rozwojowej i wydobyć z niego to co zostało zablokowane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz